مقالات

در این قسمت شما می توانید مقالاتی در حوضه کسب و کار ما ، تکنولوژی و تازه های دنیا را مطالعه نمایید.
شما همچنین می توانید برای به اشتراک گذاری مقالات خود در این قسمت با ما تماس بگیرید.

چطور اسکار نایمییر معماری برزیلی را برای همیشه تغییر داد

1397-09-18

در سال 1956، رئیس جمهور جدید برزیل، معمار اسکار نایمییر را در خانه اش در ریو دوژانیرو مقالات کرد. رئیس جمهور، در خانه مدرنیستی با یک سقف پوشیده سفید که بعنوان (Casa das Canoas) شناخته می شود، این پیشنهاد را ارائه کرد: به واقعیت تبدیل کردن ایده ای که مدت ها در مورد آن بحث شده بود، یعنی انتقال پایتخت کشور، ریو دوژانیرو، با گذشته استعماری آن، به برسیلیا، شهری که بیشتر در مرکز قرار گرفته است.

برای تثبیت بیشتر این انتقال، پایتخت جدید باید دارای جمعی از ساختمان­های جدید طراحی شده توسط نایمییر باشد. معمار معروف قبول کرد و به لوسیو کاستا، دیگر معمار معروف برزیلی، برای تدبیر نقشه جدید شهر و روبرتو برل مارکس، کسی که مسئول طراحی چشم انداز آن است، ملحق شد. آنچه اتفاق افتاد، زمانی که شهر پس از چهار سال افتتاح شد، یک شهر بزرگ و جدید در اطراف یک میدان دولتی بود که می­تواند نشانه ایده آل­های زیبایی شناسی مدرن باشد.

میدان سه قدرت، واقع در نوار اصلی موسوم به محور یادبود، به سه ساختمان سفید بتنی تبدیل شد: دادگاه عالی فدرال، کاخ ریاست جمهوری و کنگره ملی ساختمان برزیل.

 

 

ساختمان دادگاه فدرال نمای شیشه ­ای دارد و روی پلتفرمی نشسته است که بنظر می­رسد شناور است و در میان ستون­هایی موج­دار قرار گرفته است. کاخ ریاست جمهوری نیز به همان شیوه طراحی شده بود؛ با طراحی خیال­پردازانه که بازتاب نمای ساختمان در آبی که در کنار آن وجود دارد، این خیال­پردازی را قدرتمندتر می­نماید. ساختمان کنگره ملی دارای دو برج بلند به همراه یک گنبد است که سنا در آن کار می­کند. مدت کوتاهی پس از تکمیل ساختمان­ها، نایمییر به ریاست دانشکده معماری دانشگاه برزیلیا منصوب شد.

 

 

در سال 1956، پس از کودتای نظامی کاستلو برانکو، به عنوان دیکتاتور کشور، نایمییر به نشانه اعتراض از سِمت خود استعفا داد و به فرانسه رفت. او به مدت بیست سال به کشورش بازنگشت. در سال 1970، زمانی که او رفته بود، دو ساختمان برجسته او به اتمام رسید: کلیسای جامع برزیلیا، ساختاری هایپربولید مخروطی با ستون­های بلند سفید، و کاخ ایتاماراتی، ساختمانی که به امور خارجی اختصاص داده شد و با مجموعه­ای از قوس­هایی که اطراف یک ساختار شیشه­ای قرار گرفته ­اند، طراحی شده است.

 

 

نایمییر پس از سقوط دیکتاتوری در سال 1985 به کشورش بازگشت و دو سال بعد در سال 1987، بنای یادبود بومیان شهر، موزه­ای استوانه­ای برای بزرگداشت مصنوعات فرهنگی، را تکمیل کرد و یک سال پس از آن، جایزه معتبر پریتزکر را دریافت نمود.

او در سال 2002 ساختمان دفتر مرکزی دادسرا و در سال 2006 ساختمان مجتمع فرهنگی جمهوری، میدانی شامل موزه ملی گنبدی جمهوری و کتابخانه ملی برزیلیا را اضافه کرد. میراث او در زمان فوتش در سال 2012 و در سن 104 سالگی، شناخته شدن به عنوان معمار برجسته پایتخت درخشان برزیل و استاد مدرنیزم در جهان معماری بود.

پایان

منبع:www.sarsoton.com

 

 





تمامی حقوق وب سایت محفوظ می باشد